تاریک کوچه‌های مرا آفتاب کن 
با داغ‌های تازه، دلم را مجاب کن 

                                  ابری غریب در دل من رخنه کرده است 
                                 بر من بتاب، چشم مرا غرق آب کن 

ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز 
برخیز و چون سکوت، دلم را خطاب کن 

                                ای تیغ سرخ زخم، کجا می‌روی چنین 
                                محض رضای عشق، مرا انتخاب کن 

ای عشق، زیر تیغ تو ما سر نهاده‌ایم 
لطفی اگر نمی‌کنی، اینک عتاب کن

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
                نخواست او به منِ خسته ـ بی‌گمان ـ برسد
      شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشمِ خودت

                              کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد

                                       چه می‌کنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر

                                       به‌راحتی کسی از راه ناگهان برسد،...
  رها کنی برود از دلت جدا باشد                  

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد